یکی از نکات جالب قرآن بیان قصه است .

قصه های قرآن علاوه بردرس های تربیتی که دارد شیوه سخن گفتن را هم به ما می آموزد .

اولا قرآن از بیان قصه هدفی دارد وبرای رسیدن به آن هدف شرایط  وقوع داستان را به خوبی ترسیم میکند بگونه ای که گویی آن را میبینی !

ثانیا از زواید وحواشی داستانها به شدت پرهیز میکند وبه اصل مفید آن می پردازد.(حکایت سیصد سال خواب اصحاب کهف را در سه جمله بیان میکند)

ثالثا به شیوه زیبایی ابتدا چکیده داستان را میگوید وسپس به تفصیل آن می پردازد.(صنعت ادبی براعت استهلال)

درآغاز ذکر داستان اصحاب کهف با یک جمله کل داستان را بیان میکند که :عده ای جوانمرد به غار پناه بردند واز خدا رحمت و رشد خواستند .

به یک نمونه از تصویر گری داستان اصحاب کهف در قرآن توجه کنید .

وتری الشمس اذا طلعت تزاور عن کهفهم ذات الیمین واذا غربت تقرضهم ذات الشمال ..

خورشید که طلوع میکند از طرف غار به سمت راست میل میکند ووقتی غروب میکند از طرف چپ می رود .

این نکته نشان میدهد که غار شمالی جنوبی بوده ودهانه غار به سمت جنوب است .(بهترین شکل خانه سازی)

خورشید به طور مستقیم به ابدان اصحاب کهف نمی تابد واین یکی از رازهای سالم ماندن آنان است .